Słowo kluczowe Romanian New Wave

Cornelia właśnie skończyła 60 lat, jest zadbana, majętna i szanowana. Osiągnęła sukces zawodowy, ma oddanego, siedzącego pod pantoflem męża oraz wpływowych znajomych wśród bukareszteńskich elit. Jednak życie wcale Cornelii nie cieszy... Ukochany jedynak, jej oczko w głowie, 34-letni Barbu ze wszystkich sił stara się uniezależnić od matki. Wyprowadził się z domu, ma własny samochód, a także dziewczynę, która zupełnie nie spełnia standardów Cornelii. A najsmutniejsze jest to, że Barbu unika rodzicielki jak ognia. Nie raczył nawet przyjść na jej urodziny! Kiedy Cornelia dowiaduje się, że syn uczestniczył w tragicznym wypadku, zaczyna walczyć o niego jak lwica o swoje młode. Używa wszystkich wpływów, ustosunkowanych przyjaciół i pieniędzy, aby uchronić Barbu przed więzieniem. Marzy, by syn wrócił do domu i znowu stał się jej "małym chłopcem"...

Mały kościół i kilka drewnianych domków pośrodku polany – w tej skromnej scenerii atmosfera ukojenia boskością obecna w żeńskim klasztorze wydaje się nie do zachwiania. Lasy dookoła nie drgną, zastygłą ciszę wstyd zakłócać nawet szeptem, odcięcie od świata otula miasteczko poczuciem bezpieczeństwa. Szczelna granica wyznaczana przez strzegącą spokoju naturę okazuje się niewystarczająca. Zagrożenie wślizguje się do klasztoru niepostrzeżenie, wraz z przybyciem Aliny, przyjaciółki mniszki Voichiţy. Wbrew jej zapewnieniom zakon nie zdołał stłamsić miłosnego uczucia Voichiţy do koleżanki, której obecność na nowo rozbudza szmer niepokoju w jej ciele, duszy i sercu. Z kolei uparte awanse Aliny w końcu przeradzają się w dręczące ją epileptyczne ataki, uznane przez religijną wspólnotę za diabelskie opętanie. Z wolna rozsadzane życie zakonu przywodzi mniszki do momentu, w którym miłosierdzie zaczyna przegrywać ze strachem.

Tragedia człowieka, któremu nikt nie chce pomóc... Sześćdziesięciotrzyletni wdowiec, pan Lăzărescu, mieszka w bloku z trzema kotami. Pewnego dnia, gdy poczuł się źle, poprosił o pomoc sąsiadów. Wezwano pogotowie. Lekarz zdecydował się umieścić pana Lăzărescu w szpitalu. Personel placówki nie chce jednak przyjąć mężczyzny na oddział, podejrzewając u niego alkoholizm. Pana Lăzărescu odsyłają do innego szpitala, później znów do innego, i do kolejnego...

Bukareszt, rok 1989: ostatni rok reżimu Ceaucescu. Eva mieszka z rodzicami i bratem Lalalilu. Pewnego dnia w szkole Eva i Alex, jej chłopak, przez przypadek niszczą popiersie dyktatora. Obydwoje stają przed komitetem dyscyplinarnym, ale tylko chłopakowi, dzięki wpływowemu, wysoko postawionemu ojcu, udaje się uniknąć wyrzucenia ze szkoły. Eva zostaje wysłana do szkoły specjalnej. Postanawia przepłynąć przez Dunaj i uciec z Rumunii. Film jest tragikomedią z elementami absurdu, pokazującą mieszankę smutku i radości, realizmu i fantazji, jaka charakteryzowała okres dyktatury Ceaucescu. To rodzaj hołdu, nie tylko dla tych, którzy mieli odwagę wystąpić przeciwko dyktaturze, ale również dla tych, którzy siedzieli cicho, ponieważ bali się, że coś może się stać ich najbliższym.

Od czasu kiedy wściekły tłum zmusił rumuńskiego dyktatora Ceausescu do ucieczki śmigłowcem z Bukaresztu minęło 16 lat. W rocznicę tych wydarzeń właściciel lokalnej stacji telewizyjnej zaprasza dwóch gości, by odtworzyć z nimi chwile rewolucyjnej chwały. Emeryta, dorabiającego jako Święty Mikołaj, i nauczyciela historii, który właśnie oddał całą wypłatę za długi alkoholowe. Razem będą wspominać dzień, w którym szturmowali rządowy budynek krzycząc: "Precz z Ceauşescu!" Ale telewidzowie podają w wątpliwość opowieści bohaterów, którzy być może popijali wtedy w barze lub przygotowywali się do świąt, zamiast wyjść na ulice. Okraszony czarnym humorem doskonały debiut pokazujący, jak fakty stają się historycznymi mitami.

Porażająca realizmem prosta historia o miłości i zdradzie, która urasta do rangi thrillera. Paul to człowiek przeciętny do bólu – przykładny mąż, dobry ojciec, mężczyzna zagubiony w życiu, które okazało się inne od młodzieńczych wyobrażeń. Zdradza żonę z młodą Ralucą, ponieważ żywi infantylne przekonanie, że znalazł kobietę, dzięki której odzyska utraconą młodość. "Wtorek po świętach" to fantastycznie napisany i zagrany film obyczajowy, którego rytm wyznaczają kolejne kłamstewka i półprawdy serwowane przez Paula. Muntean tworzy atmosferę tak nasyconą emocjami, że sama tylko scena przypadkowego spotkania całej trójki w gabinecie dentystycznym sprawia, że widz siedzi na krawędzi fotela.