Les forêts sombres

Aan het einde van de weg ligt een pad, het allerlaatste, een pad overspoeld met de modder van een Siberische herfst, en aan het einde van dit pad ligt een uitgestrekt, donker bos dat degenen scheidt die dit tot hun laatste toevluchtsoord hebben gemaakt, in gehuchten die elke dag een beetje meer rafelen, ondermijnd door ellende en alcohol. We moeten zo ver reizen als we kunnen, en voorbereid zijn om in de greppel te vallen, om te zien wat ons menselijk maakt.